DIE ‘GEESTELIKES’ MAGSUGTIG SOOS POLITICI
Daar is iets wat erger is as skelm, leuenagtige politici, en dit is skelm, valse “geestelike” leiers.
Volgens peilings stel die meeste mense nie juis ’n premie op politici se integriteit nie. Aan die ander kant het die meeste mense in die verlede (volgens die peilings) die integriteit van die kerk en godsdienstige leiers nogal hoog aangeslaan.
Die laaste jaar of wat het die skandelike en bizarre optredes en uitlatings van sommige “geestelike” leiers egter opspraak verwek. (Ek moet “geestelike” in aanhalingstekens sit, omdat dit in hierdie gevalle ’n volkome wanbenaming is.)
Die jongste van hierdie skandemakers is Alph Lukau met sy absurde “opwekking” van ’n baie onprofessionele toneelspeler.
Eintlik moet ’n mens verbaas staan oor die naïwiteit van soveel mense wat deur Lukau en ander soortgelyke godsdienstige narre en uitbuiters mislei te word.
Tog is dit nie eie aan die godsdienswêreld nie. ’n Mens is ewe verstom dat soveel kiesers telkens weer vir ’n politieke party stem wat ’n “beter lewe vir almal” beloof het en tog die laaste jare keer op keer die integriteitstoets met onderskeiding gedruip het en op enkele uitsonderings na tot in hulle wese siek en korrup is.
En dan wil die Kommissie vir die Bevordering en Beskerming van Kulturele, Godsdienstige en Taalkundige Gemeenskappe (CRL) godsdiens ook nog reguleer!
Godsdienstige korrupsie en bedrieglikheid moet egter onomwonde blootgelê en veroordeel word.
Juis omdat God die volkome uitdrukking en definisie van waarheid is, kan daar sekerlik van sy volgelinge en veral die geestelike leiers verwag word om in waarheid en integriteit te leef en op te tree.
Omdat baie gelowiges naiëf en goedgelowig is, is hulle gewoonlik maklike teikens van sulke gewetenlose leiers.
Ek meen dat die redes waarom ons toenemend met sulke geestelike misleiers te make het, tot ’n groot mate dieselfde is waarom korrupsie en bedrog so dikwels by politieke leiers voorkom: geldsug en magsug.
DIt is weersinwekkend om die beheptheid te sien van sulke leiers met die buitensporigheid van hulle kleredrag, juweliersware en eksklusiewe motors. Dit skrei teen die voorbeeld van die Een wat hulle veronderstel is om te verkondig.
Wat die meeste van hulle gemeen het, is dat hulle nie deel is en onder die gesag van ’n erkende denominasie of kerklike gemeenskap staan nie. Van die gevaarlikste mense is diegene wat teenoor niemand aanspreeklik is nie.
Hulle loop ook graag te koop met die selfgeproklameerde titel van “man van God”. Uit hierdie vervalste magsposisie word hulle volgelinge gemanipuleer en hulle sakke gevul.
En wee die persoon wat sou waag om daardie status aan te tas!
Hopelik sal die meeste nugterdenkendes nie sulke opsigtelike valsheid op die brood van die kerk en Christene in die algemeen smeer nie.