Respek vir die reg om te glo of nie te glo nie
Ek wens ons Christene was almal waardige volgelinge van Jesus, mense wat nie net reg glo nie, maar ook reg leef.
Nie mense met ’n eng wettiese benadering van “raak nie, smaak nie, roer nie aan nie” tot die lewe nie, maar mense vir wie God ’n onbetwisbare werklikheid is en wat Jesus se karakter in hul daaglikse lewe openbaar. By hierdie wens sluit ek myself heelhartig in.
Daar is baie mense in en buite die kerk wat egter nie veel verdraagsaamheid het met die gebrokenheid en onvolmaaktheid van Christene nie. Daar is immers net één Volmaakte.
Tog, ten spyte van my eie en ander Christene se vele tekortkominge, en op grond van my eie pad met die Here, wens ek dat alle mense Hom sou ken.
Amper soos Paulus vir koning Agrippa gesê het toe hy vir Paulus gesê dat Paulus hom byna beweeg om ’n Christen te word: “Ek bid God dat nie net u nie, maar almal wat vandag na my luister, sal word wat ek is, natuurlik net sonder hierdie boeie.” (Hand. 26:29)
Natuurlik kon diesulkes eeue lank nie openlik en eerlik daaroor wees nie, doodeenvoudig omdat dit tradisioneel en kultureel onaanvaarbaar was om openlik ’n ateïs te wees.
Dit is vir my steeds amper ondenkbaar, ’n teleurstelling, selfs ’n skok, om te verneem dat iemand hom-/haarself ’n ateïs noem. Daar is sekerlik verskillende redes wat daartoe aanleiding gee dat iemand tot so ’n oortuiging kom.
As Christen moet ek seker ook met hartseer en verleentheid aanvaar dat vele eerstegeslag- ateïste gekies het om nie ’n Christen te wees nie onder meer as gevolg van die “onchristelike” gedrag en lewe van sommige Christene.
Mohandas Gandhi se bekende woorde is sprekend hiervan: “I like your Christ, I do not like your Christians. Your Christians are so unlike your Christ.” Natuurlik is so ’n gevolgtrekking noodwendig subjektief, veralgemenend en stereotiperend.
Tog respekteer ek mense se reg en keuse om nie in God te glo nie, ’n keuse wat logies nie op kennis of eie ondervinding van God gegrond is nie, maar op die “geloof” dat daar geen God is nie.
Om ’n ateïs te wees, beteken nie dat iemand ongekultiveerd, onverfynd, bandeloos en sonder waardes is nie. Inteendeel. Aan die ander kant voldoen alle Christene ook nie altyd aan die hoogste en edelste verwagtinge nie.
Wat ek wel van ateïste verwag, is om ook van hul kant dié wat glo, asook hul oortuigings, te respekteer. Daar is ongelukkig alte veel gevalle waar gelowiges en dit waarin hulle glo (en veral die Een in Wie hulle glo) in die kruuste en beledigendste woorde te na gekom word – dikwels onder die dekmantel van vryheid van spraak.
Diegene wat nie kompromisse aangaan ten opsigte van hul Bybelse geloof nie, word dan maklik as dom, fundamentalisties, onwetenskaplik en oningelig beskryf, dít terwyl van die grootste denkers, akademici en presteerders in ons land steeds onpretensieus hul geloof in God bely.